Հետաքրքիր զուգադիպությամբ՝ Հայաստանի ներքաղաքական կյանքում տեղի են ունենում «կրկեսային» իրադարձություններ, որոնք ուղղակի համընկնում են Հայաստանի սահմանին տեղի ունեցող կարևոր ու անչափ մեծ իրադարձությունների հետ։
Երեկ հայտնի դարձավ, որ ադրբեջանական կողմը առաջացել է Հայաստանի տարածքում։ Սա առաջին դեպքը չէ, երբ ադրբեջանցիներն առանց լուրջ դիմադրության ներթափանցում են Հայաստանի տարածք, ինչպես նաև առաջին դեպքը չէ, երբ այդ իրադարձություններից առաջ կամ հետո՝ Հայաստանի խորհրդարանում, կամ դրանից դուրս, բեմադրվում է իշխանություն-ընդդիմություն կրկեսային ներկայացում։ Ինչպես դա տեղի ունեցավ նաև այսօր։
Հանրությունն ու լրատվական դաշտը մոռացավ երեկ սահմանին տեղի ունեցած իրադարձությունը և պատգամավորների թեթև ձեռքով, կամ գուցե նաև շողացող առարկայով, բոլորի ուշադրությունը սևեռվեց իշխանության և ընդդիմության ներկայացուցիչների ծեծկռտուքին, որը ինչպես միշտ ուղեկցվեց ծիծաղաշարժ պատումներով։ Խփեցին իրար, հետո թաքնվեցին զուգարանում։ Եվ այս ամբողջ կրկեսի մեջ հանրությունը չի նկատում, թե ինչպես է թշնամին հերթական կտորը վերցնում մեր տարածքից։
Ընդհանրապես վերջին տարիներին բավական հաջողված բեմադրության ականտես է դառնում մեր հանրությունը։
Ինչպես ժամանակին ասել էր դասականը՝ մենք կրկեսի վերածելու հայրենիք չունենք։ Գուցե հայրենիքը կրկեսի չի վերածվել, բայց կրկեսի են վերածվել այդ Հայրենիքի ճակատագիրը տնօրինողները, որոնք հստակ գիտեն թե երբ է պետք ժանգլյորություն անել և հանդիսատեսին պահել։
Հեղինակ՝ Միքայել Մանուկյան
